De dag begon goed met een lekker "Nederlands" ontbijt: dun getoast brood, crackers en hagelslag (!!!!). Daarna ging ik samen met Finette en een chauffeur op een bodaboda (brommertje) op huisbezoek. Eerst bezochten wij Joshua. Hij heeft een waterhoofd en kan alleen maar zitten. Hij heeft 7 broers en zussen, zijn vader is overleden en zijn moeder werkt op het land. Hij wordt gelukkig liefdevol opgevoed.
Bij het volgende huis was niemand thuis. Dus door naar het 3e adres. Daar bezochten we Wasda, een jongetje van 4 jaar met sikkelcelziekte. Hij heeft regelmatig bloedtransfusies nodig en daar moet dus op gecontroleerd worden. Hij was heel bang en moest hard huilen. Wij hebben hem gewogen en hij woog 10,5 kilo. Dat weegt in Nederland een kind van 1,5 jaar, dus hij was echt heel mager en klein.
Bij het 4e adres moesten we ok een kindje wegen, maar die was heel driftig. Toen het toch lukt, bleek hij een kilo aangekomen. Dat was goed nieuws natuurlijk. Ze verbouwden daar nu pompoenen en die zijn heel voedzaam.
Na deze bezoeken zijn we naar de markt geweest voor boodschappen (gefilmd voor Kims vlog: https://www.youtube.com/channel/UC9OtmKKDnCazp1OyxJldztA) en hebben we gelunched bij Rosa, de oma van Kims (geadopteerde) dochter. Daar was ook bananen en pindakaascake, omdat Stijn 16 jaar geworden is. Superlief.
Vandaag ging het stuk beter met mijn wond. Minder pijn. Hopelijk gaat het morgen nog beter.
Op 14 februari zijn we naar de plantage gegaan. Ik heb veel minder pijn en kan eindelijk ook gewoon goed lopen. Ik kan dus ook meedoen met werken op het land: mais omhakken en water pompen. En daarna moesten we pinda's uitzoeken.
Vanmiddag gaan we naar het Victoriameer en morgen naar Entebbe. Dan zit mijn avontuur er alweer op. Vrijdag ben ik weer in Nederland. Wat is het snel gegaan. Anders dan verwacht, maar onvergetelijk...
Bij het volgende huis was niemand thuis. Dus door naar het 3e adres. Daar bezochten we Wasda, een jongetje van 4 jaar met sikkelcelziekte. Hij heeft regelmatig bloedtransfusies nodig en daar moet dus op gecontroleerd worden. Hij was heel bang en moest hard huilen. Wij hebben hem gewogen en hij woog 10,5 kilo. Dat weegt in Nederland een kind van 1,5 jaar, dus hij was echt heel mager en klein.
Bij het 4e adres moesten we ok een kindje wegen, maar die was heel driftig. Toen het toch lukt, bleek hij een kilo aangekomen. Dat was goed nieuws natuurlijk. Ze verbouwden daar nu pompoenen en die zijn heel voedzaam.
Na deze bezoeken zijn we naar de markt geweest voor boodschappen (gefilmd voor Kims vlog: https://www.youtube.com/channel/UC9OtmKKDnCazp1OyxJldztA) en hebben we gelunched bij Rosa, de oma van Kims (geadopteerde) dochter. Daar was ook bananen en pindakaascake, omdat Stijn 16 jaar geworden is. Superlief.
Vandaag ging het stuk beter met mijn wond. Minder pijn. Hopelijk gaat het morgen nog beter.
Op 14 februari zijn we naar de plantage gegaan. Ik heb veel minder pijn en kan eindelijk ook gewoon goed lopen. Ik kan dus ook meedoen met werken op het land: mais omhakken en water pompen. En daarna moesten we pinda's uitzoeken.
Vanmiddag gaan we naar het Victoriameer en morgen naar Entebbe. Dan zit mijn avontuur er alweer op. Vrijdag ben ik weer in Nederland. Wat is het snel gegaan. Anders dan verwacht, maar onvergetelijk...